Miya ?antas?n? omzuna alm??, Tokyo'nun dar ve neon ???klarla süslenmi? sokaklar?nda h?zl? ad?mlarla yürüyordu. ?ehrin kalabal??? aras?nda g?rünmez olmay? umuyordu ama ensesindeki nefes... O her ?eyi bozuyordu.

  Ad?mlar?n? s?kla?t?rd?. Her kald?r?m ?atla??, her vitrin cam?ndaki yans?ma bir tehdit gibi üzerine yürüyordu. O mesaj hala akl?n?n k?y?s?nda yan?yordu:

  "Yeni bir g?revin var. Zaman daral?yor."

  Bir anda kendini ??kmaz bir soka??n i?inde buldu. Geri d?ndü?ünde, o oradayd?. Gri bir tak?m elbise giymi?, yüzünde s?radan ama unutulmaz bir ifade olan bir adam. Güne? g?zlü?ünü yüzünden ay?rmam??t?; gece vakti olmas?na ra?men.

  "Size mesaj?m?z?n ula?t???n? dü?ünüyoruz," dedi yava??a. Sesi, Tokyo'nun u?ultulu gecesinin i?inden do?rudan Miya'n?n sinir u?lar?na ula?t?. "Yar?n saat 18:00'de Shibuya Meiji Dori caddesinde sizi ?zel bir ara? alacak. Tedirgin olmay?n. Bu sadece bir i?."

  Miya g?zlerini k?sm??t?. Geri ad?m att?. "Size teklifi kabul etti?imi kim s?yledi?" diye sordu, sesi kararl? ama i?inde bast?r?lm?? bir titreme vard?.

  Adam g?zlü?ünü hafif?e indirip g?z temas?n? kurdu. G?zleri buz gibiydi.

  "Reddetmeniz takdirde... sizi ?ldürmem gerekecek. Bir daha dü?ünün isterseniz," dedi, ard?ndan sanki sabah kahvesine yürüyormu? gibi sakince arkas?n? d?ndü.

  Miya'n?n bo?az? kurudu. S?z s?ylemeye haz?rlan?yordu ki adam tekrar durdu, ba??n? hafif?e ?evirdi:

  If you spot this tale on Amazon, know that it has been stolen. Report the violation.

  "Ha, bu arada... sak?n polise gitmeye kalkmay?n. Polis sizi her zaman koruyamaz."

  Bu son cümle, kafas?nda ?akan bir ?im?ek gibiydi. Miya, s?rt?ndaki bilgisayar ?antas?n? yava??a yere b?rakt? ve dizlerinin üstüne ??ktü. Kalbi g??süne s??m?yor, zihni bin par?aya ayr?l?yordu.

  Neye bula?m??t?? Kimin sava??nda bir piyondu? Ve en ?nemlisi... bu sava?tan nas?l kurtulacakt??

  Miya, nefes nefese eve vard???nda hi? vakit kaybetmedi. Hemen kü?ük el valizini ??kard?. Fazla e?yaya ihtiyac? yoktu. Bu ülkeyi derhal terk etmeliydi.

  Telefonunu a?t? ve ilk u?ak seferine bakt?. Var?? noktas?: Kanada.

  Yeni ya?am?n?n ba?layaca?? yer art?k buras?yd?.

  Bilgisayar?n?n en ?nemli par?alar?n? ?antas?na ?zenle yerle?tirdi. ?apkas?n? ve güne? g?zlü?ünü takarak yüzünü olabildi?ince gizledi. Ard?ndan bir taksi ?a??rd?.

  Yol boyunca plan?n? g?zden ge?irdi. Bankas?ndaki tüm paray? ?oktan ?ekmi?ti. ?al??t??? ?irkete ise hi?bir ?ey s?ylememi?ti. ?ünkü e?er bu ya?ananlar, ?irketinin rakiplerinden birinin i?i ise... kendi ?irketi onu korumal?yd?. Ama tam tersine, yaln?z b?rak?lm??t?.

  Art?k sadece kendisi i?in ?al??acakt?.

  Kendi can? i?in.

  Havaalan?na vard???nda u?a??n kalkmas?na iki saat kalm??t?. Valizini teslim etti, pasaport kontrolünden ge?ti ve u?a?a y?neldi. Her ?ey olmas? gerekenden bile daha h?zl? ilerliyordu. Kuyruk yoktu. Bekleyen yolcu yoktu.

  Bu duruma ilk ba?ta sevindi. Ama i?ini kemiren bir gariplik duygusu pe?ini b?rakm?yordu.

  U?a?a ge?ti, koltu?una oturdu. Derin bir nefes ald?. Ba??n? koltu?a yaslad?. Ka????na bu kadar yakla?t???n? dü?ündük?e kalbi yerinden ??kacak gibi oluyordu.

  Fakat...

  Bir ?eyler tuhaft?.

  Ne pasaport s?ras?nda, ne de bagaj tesliminde kimse olmam??t?. Havaalan? garip bir ?ekilde sessizdi. Bo?tu. ?ok sessizdi.

  ??güdüleri alarm verdi.

  Koltuktan h?zla kalkt?. U?a??n giri? kap?s?na d?ndü...

  Ve g?zleriyle onu buldu.

  O yine oradayd?.

  O anda fark etti.

  Bu u?a??n tek yolcusu kendisiydi.